Ik blader door mijn oude collegeblok. Onder ‘Embryonale ontwikkeling blok vijf’ staat de esculaap: een staf waar een slang omheen kronkelt. ‘De slang symboliseert de geneeskunst,’ zei een hoogleraar. ‘Door te vervellen wordt hij herboren, zoals patiënten die zijn genezen, ook herboren worden.’

 

Nu, ruim twintig jaar later, weet ik dat een slang zijn vervelling van tevoren aankondigt. Eerst worden zijn ogen twee troebele, vaalblauwe rondjes, daarna kronkelt het beest heen en weer, steeds harder, totdat het zichzelf heeft losgewoeld. 

Verbaasd kijkt het naar zijn vorige leven. Teruggaan kan niet meer: afgeworpen huid zit altijd binnenstebuiten.

 

‘Als vel te strak zit’ is nu te lezen op De schaal van Dighter.

 

Veel dank aan Paul Rigolle en de rest van de redactie voor het vertrouwen.